1 May İşçi Bayramı geliyor, bu bayram 1886 yılında Amerika'nın Chicago şehrinde işçilerin günde 8 saat çalışma hakkı için başlattığı büyük ölçekli grevden kaynaklanmaktadır.
Bu zamanda, kendilerini ekonomik uzman olarak nitelendiren bazı kişilerin iş yasalarını kaldırmayı ve tamamen serbest istihdam sistemini teşvik etmeyi savunması her zaman olur. Ancak, ekonomik teori ve görüşlerin bir duruşu olduğunu anlamamız gerekiyor. Görünüşte nesnel ve tarafsız olan bu söylemlerin arkasında sıklıkla belirli çıkar eğilimleri gizlidir.
Bu sözde ekonomistlerin çoğu aslında kapitalistlerin ve iş sahiplerinin yanındadır. Görüşleri, bir edebiyat ustasının "kapitalistlerin köpeği" tanımını akla getiriyor: Kimse onlara bakmasa da, bu "köpekler" her zaman zenginlere yaltaklanır, fakirlere ise havlar.
"Sabit çalışma düzeninin ticaret savaşına ve hatta sıcak savaşa yol açtığı" iddiaları tamamen yanlıştır. Tam tersine, aşırı mesaide bulunmak ve aşırı üretim, kapitalistleri yurtdışı pazarlara açılmaya zorlamış ve nihayetinde 17. ve 19. yüzyıllardaki küresel sömürge savaşlarına yol açmıştır.
İnsanın üretim faaliyetleri basitçe üç aşamaya ayrılabilir:
Kendine yeterlilik aşaması: Sadece temel ihtiyaçlarını karşılamak için üretim yapmak.
İhtiyaç odaklı aşama: Başkalarının ihtiyaçlarını karşılamak için üretim.
Kar odaklı aşama: Sadece para kazanmak için üretim.
Üçüncü aşamada, üretim tamamen gerçek talepten kopmuş ve saf bir kar amacı güden davranışa dönüşmüştür. Bu üretim biçimi, kaçınılmaz olarak arz fazlasına yol açacak ve nihayetinde ekonomik kriz ve uluslararası çatışmalara neden olacaktır.
Kapitalist üretim tarzı esasen bir "kar yarışması" dır. Tıpkı kripto para piyasasında çılgınca alım satım yapıldığı gibi, kapitalistler nerede kâr göreceklerini gördüklerinde oraya akın ederler ve bu nihayetinde arz fazlasına yol açar, çoğu proje sıfıra düşer.
Bu kâr amacıyla üretim yapan model, özünde negatif toplam bir oyundur. Bu sadece ekonomik kaynakların israfına yol açmakla kalmaz, aynı zamanda sosyal çatışmaları da artırır. Bu modelde, insan artık bir amaç değil, kâr elde etmenin bir aracı haline gelir.
Peki, sıradan insanlar bu duruma nasıl yaklaşmalı? Anahtar, kendi farkındalığını artırmak ve sorunlara daha yüksek bir açıdan bakmaktır. Eğer kapitalistlerin davranışları esasen kör bir spekülasyondan farksızsa, akıllıca bir yaklaşım, bu düzensiz rekabete kapılmaktan kaçınmak ve gerçekten kıt ve değerli olan şeylere odaklanmaktır.
Mevcut ekonomik ortamda, makul bir mali özgürlük stratejisi, ılımlı bir şekilde çalışarak sermaye biriktirmek ve ardından bu sermayeyi uzun vadeli özgürlük elde etmek için kullanmak olabilir. Gerçekleri anlamak ve çeşitli gerçek dışı "zengin olma" hayallerine kapılmamaya dikkat etmek önemlidir.
Son olarak, herkesin yaklaşan Emek Bayramı'nda yeterince dinlenmesini umuyor, aynı zamanda bu karmaşık ekonomik ortamda kendi çıkarlarını nasıl koruyacaklarını ve gerçek mali özgürlüğü nasıl elde edeceklerini düşünmelerini istiyorum.
View Original
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Emek Bayramı Düşünceleri: Sermayenin Kar Arayışı Rekabetinde Mali Özgürlük Yolu
1 May İşçi Bayramı geliyor, bu bayram 1886 yılında Amerika'nın Chicago şehrinde işçilerin günde 8 saat çalışma hakkı için başlattığı büyük ölçekli grevden kaynaklanmaktadır.
Bu zamanda, kendilerini ekonomik uzman olarak nitelendiren bazı kişilerin iş yasalarını kaldırmayı ve tamamen serbest istihdam sistemini teşvik etmeyi savunması her zaman olur. Ancak, ekonomik teori ve görüşlerin bir duruşu olduğunu anlamamız gerekiyor. Görünüşte nesnel ve tarafsız olan bu söylemlerin arkasında sıklıkla belirli çıkar eğilimleri gizlidir.
Bu sözde ekonomistlerin çoğu aslında kapitalistlerin ve iş sahiplerinin yanındadır. Görüşleri, bir edebiyat ustasının "kapitalistlerin köpeği" tanımını akla getiriyor: Kimse onlara bakmasa da, bu "köpekler" her zaman zenginlere yaltaklanır, fakirlere ise havlar.
"Sabit çalışma düzeninin ticaret savaşına ve hatta sıcak savaşa yol açtığı" iddiaları tamamen yanlıştır. Tam tersine, aşırı mesaide bulunmak ve aşırı üretim, kapitalistleri yurtdışı pazarlara açılmaya zorlamış ve nihayetinde 17. ve 19. yüzyıllardaki küresel sömürge savaşlarına yol açmıştır.
İnsanın üretim faaliyetleri basitçe üç aşamaya ayrılabilir:
Üçüncü aşamada, üretim tamamen gerçek talepten kopmuş ve saf bir kar amacı güden davranışa dönüşmüştür. Bu üretim biçimi, kaçınılmaz olarak arz fazlasına yol açacak ve nihayetinde ekonomik kriz ve uluslararası çatışmalara neden olacaktır.
Kapitalist üretim tarzı esasen bir "kar yarışması" dır. Tıpkı kripto para piyasasında çılgınca alım satım yapıldığı gibi, kapitalistler nerede kâr göreceklerini gördüklerinde oraya akın ederler ve bu nihayetinde arz fazlasına yol açar, çoğu proje sıfıra düşer.
Bu kâr amacıyla üretim yapan model, özünde negatif toplam bir oyundur. Bu sadece ekonomik kaynakların israfına yol açmakla kalmaz, aynı zamanda sosyal çatışmaları da artırır. Bu modelde, insan artık bir amaç değil, kâr elde etmenin bir aracı haline gelir.
Peki, sıradan insanlar bu duruma nasıl yaklaşmalı? Anahtar, kendi farkındalığını artırmak ve sorunlara daha yüksek bir açıdan bakmaktır. Eğer kapitalistlerin davranışları esasen kör bir spekülasyondan farksızsa, akıllıca bir yaklaşım, bu düzensiz rekabete kapılmaktan kaçınmak ve gerçekten kıt ve değerli olan şeylere odaklanmaktır.
Mevcut ekonomik ortamda, makul bir mali özgürlük stratejisi, ılımlı bir şekilde çalışarak sermaye biriktirmek ve ardından bu sermayeyi uzun vadeli özgürlük elde etmek için kullanmak olabilir. Gerçekleri anlamak ve çeşitli gerçek dışı "zengin olma" hayallerine kapılmamaya dikkat etmek önemlidir.
Son olarak, herkesin yaklaşan Emek Bayramı'nda yeterince dinlenmesini umuyor, aynı zamanda bu karmaşık ekonomik ortamda kendi çıkarlarını nasıl koruyacaklarını ve gerçek mali özgürlüğü nasıl elde edeceklerini düşünmelerini istiyorum.